ဘုရားသခင္သည္ လူကိုကိုယ္ခႏၶာ၊ စိတ္၊ ဝိညာဥ္သံုးမ်ိဳးျဖင့္ ဖန္ဆင္းသည္ (၁သက္၊ ၅ း ၂၃) ဖန္ဆင္းစ၌ ထိုသံုးမ်ိဳးစလံုးေကာင္းမြန္သည္။ ဝိညာဥ္ဘုရားသခင္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ရွိ၍ စိတ္လည္းေကာင္း မြန္သည္။ ကိုယ္ခႏၶာလည္း က်န္းမာ၍ ေသဖို႔ရန္အေၾကာင္းမရွိ။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိဖန္ဆင္းသမွ်ေသာ အရာတို႔ကိုၾကည့္႐ႈ၍ အလြန္ေကာင္းသည္ကို ျမင္ေတာ္မူ၏ (က၊ ၁ း ၃၁) ဘုရားသခင္က အေကာင္းျမင္ေသာ အရာမ်ားထဲတြင္ လူလည္းပါဝင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းႀကီးေပးေတာ္မူ၏ (က၊ ၁ း ၂၈)။
ပ်က္စီးျခင္း
သို႔ေသာ္ လူသည္အျပစ္လုပ္ေသာအခါ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာ၊ စိတ္ဝိညာဥ္လည္း ပ်က္စီးသြားသည္။
ကိုယ္ခႏၶာ
လူ႔အျမင္၌ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေကာင္းသည္၊ လွသည္၊ က်န္းမာသည္ဟုထင္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားအျမင္၌၊ သူတို႔ကို အဘယ္သို႔ ဒဏ္ေပးရဦးမည္နည္း။ အဘယ္သို႔ဆံုးမရဦးမည္နည္း။ ဦးေခါင္းသည္ အနာသက္သက္ရွိ၏။ ႏွလံုးသည္လည္း ခြန္အားအလွ်င္းမရွိ။ ေျခဖဝါးမွသည္ ဦးေခါင္းတိုင္ေအာင္က်န္းမာျခင္း မရွိ။ စုတ္ရွိေသာအနာ၊ ထိခိုက္၍ ေရာင္ေသာအနာ၊ ရိယြဲေသာအနာ သက္သက္ရွိ၏။ (ေဟရွာ၊ ၁ း ၅-၆)။
ဘုရားသခင္သည္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဆံုးမေသာ္လည္း နားမလည္ႏိုင္။ ဒဏ္ခတ္ ေသာ္လည္း မထူးျခား။ မည္သို႔ပင္ ဆံုးမေသာ္လည္း မမွတ္တတ္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ခႏၶာလည္း အနာသက္သက္ ရွိၿပီ။ ဘုရားအျမင္၌ က်န္းမာျခင္းမရွိ။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ဘုရားသခင္အျမင္၌ က်န္းမာျခင္းမရွိ။ အခ်ိန္မေရြးနာႏိုင္ ေသာကိုယ္ခႏၶာပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။
တဖန္၊ အမ်က္ေတာ္ထြက္ေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္အသားသည္ က်န္းမာျခင္းမရွိပါ။ ဒုစ႐ိုက္အျပစ္ေၾကာင့္ အ႐ိုးမ်ားထဲမွာ၊ သက္သာျခင္းမရွိပါ။ အကြ်ႏု္ပ္ျပဳမိေသာ ဒုစ႐ိုက္တို႔သည္ အကြ်ႏု္ပ္ေခါင္းကို လႊမ္းမိုး၍ ေလးေသာဝန္ကဲ့သို႔ အကြ်ႏု္ပ္မထမ္းႏိုင္ေအာင္ ေလးၾကပါ၏။ အကြ်ႏု္ပ္မိုက္ေသာအမႈေၾကာင့္ အနာတို႔သည္ နံေစာ္၍ရိယြဲလ်က္ရွိၾကပါ၏။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ျပင္းထန္စြာခံရ၍ အလြန္ႏွိမ့္ခ်လ်က္ ၾကမ္းတမ္းေသာအဝတ္ကို ဝတ္လ်က္ တေန႔လံုးသြားရပါ၏။ အကြ်ႏု္ပ္ခါးသည္ ပူေလာင္ေသာအနာစြဲ၍၊ အသားသည္လည္း က်န္းမာျခင္း မရွိပါ။ ႏုန္႔နဲ႕ျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္းရွိ၍၊ စိတ္ႏွလံုးလႈပ္ရွားသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ရပါ၏။ (ဆာ၊ ၃၈ း ၃)
ဆာလံဆရာသည္ လူ႔အျမင္၌ ေရာဂါသည္ အနာစိမ္းသည္ မဟုတ္ပါ။ ဘုရားသခင္အျမင္၌ သာသနာ စိမ္းသည္ျဖစ္သည္။ တကိုယ္လံုးမက်န္းမာရျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အမ်က္ထြက္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မိုက္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ဘုရားအျမင္၌ တကိုယ္လံုးက်န္းမာျခင္း မရွိၾကပါ။
စိတ္ႏွလံုး
လူသည္ မိမိစိတ္ႏွလံုးေကာင္းသည္ဟု ထင္တတ္သည္။ စိတ္ခ်ဳပ္တီးႏိုင္မည္ဟု ထင္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ႏွလံုးသည္ လံုးဝမေကာင္းေတာ့ေၾကာင္း က်မ္းစာအားျဖင့္ သိရသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ထား မြန္ျမတ္ေၾကာင္း၊ သူတပါးလို စိတ္ထားမလုပ္မယုတ္ညံ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။
အျပစ္အစစိတ္ႏွလံုးမွ
ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းကင္တမန္မင္းလူစ္ဖာကို အေကာင္းပကတိႏွင့္ ဖန္ဆင္းခဲ့သည္။ အလြန္လည္း ခ်ီးေျမာက္ခဲ့သည္ (ေယဇ၊ ၂၈ း ၁၂-၁၇) သို႔ေသာ္ လူစ္ဖါသည္ စိတ္ႏွလံုးထဲမွ ဘုရားသခင္ျဖစ္ခ်င္လာသည္ (ေဟရွာ၊ ၁၄ း ၁၂-၁၅)။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕ကို ဘုရားသခင္က ခုတ္လွဲပစ္လိုက္သည္။ ဘုရားသခင္၏ရန္သူ၊ စာတန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ လူစ္ဖာသည္ စိတ္ႏွလံုးအားျဖင့္ စတင္ပ်က္စီးသည္။ လူစ္ဖါ၏ စိတ္ႏွလံုးမွ အျပစ္စတင္သည္။
လူ႔စိတ္ႏွလံုးသို႔ကူးဆက္လာ
ဘုရားဖန္ဆင္းေသာ အာဒံႏွင့္ဧဝတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ ပကတိအေကာင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စာတန္က ေကာင္းမေကာင္းသိကြ်မ္းရွာ အသီးစားလွ်င္ ဘုရားကဲ့သို႔ျဖစ္မည္ဟု ေျပာသည္။ အာဒံႏွင့္ဧဝတို႔သည္ ဘုရား သခင္ကဲ့သို႔ျဖစ္ခ်င္ေသာစိတ္ ျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းမေကာင္းသိကြ်မ္းရာ အသီးကိုစားသည္။ သူတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးလည္း ယိုယြင္းပ်က္စီးသြားသည္။ သူတို႔မွ ေမြးဖြားလာေသာ လူသားတိုင္းလည္း စိတ္ႏွလံုး ယိုယြင္းပ်က္စီးေနသည္။
အစဥ္မပ်က္ဆိုးညစ္
ေျမႀကီးေပၚမွာ လူအျပစ္ႀကီး၍ သူ၏ စိတ္ႏွလံုးအႀကံအစည္ရွိသမွ်တို႔သည္ အစဥ္မျပတ္ဆိုးညစ္ျခင္း သက္သက္ရွိေၾကာင္းကို ဘုရားသခင္သိျမင္ေတာ္မူလွ်င္ ေျမႀကီးေပၚမွာ လူကိုဖန္ဆင္းေတာ္မူသည္ကို ေနာင္တရ၍ ႏွလံုးေတာ္ပူပန္လ်က္ရွိေတာ္မူ၏ (က၊ ၆ း ၅၊ ၆)။ ဘုရားသခင္သည္ ေျမႀကီးေပၚသို႔ၾကည့္ေသာ အခါ လူ၏စိတ္ႏွလံုးအႀကံအစည္ရွိသမွ်သည္ အစဥ္မျပတ္ ဆိုးညစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ စိတ္ႏွလံုး အႀကံ အစည္ရွိသမွ်ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ အျြကင္းမရွိ။ အႀကံအစည္အားလံုး ပါဝင္သည္။ အစဥ္မျပတ္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ေန႔တိုင္း၊ နာရီ၊ မိနစ္တိုင္း ျဖစ္သည္။ လူထင္တတ္သည္မွာ တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ဆိုးေသာအႀကံရွိသည္ဟု ထင္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ဘုရားအျမင္မွာ အစဥ္မျပတ္ဆိုးညစ္သည္။
ယိုယြင္းၿပဲ
စိတ္ႏွလံုးသည္ ခပ္သိမ္းေသာအရာထက္ စဥ္းလဲတတ္၏။ အလြန္ယိုယြင္းေသာ သေဘာရွိ၏။ စိတ္ႏွလံုး သေဘာကို အဘယ္သူသိသနည္း (ေယရ၊ ၁၇ း ၉)။
ဘုရားအျမင္၌ စိတ္ႏွလံုးသည္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသည္။ အလြန္ယိုယြင္းေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကြက္မရွိေတာ့ပါ။ ယိုယြင္းေနေသာ အရာတစ္ခုသည္ အသံုးျပဳ၍ မရေတာ့ေခ်။ လႊင့္ပစ္ဖို႔သာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယိုယြင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ ျပဳျပင္၍ မရေတာ့ပါ။ လႊင့္ပစ္ဖို႔သာရွိသည္။
မေကာင္းေသာအရာသာထြက္
သူတို႔၏လည္ေခ်ာင္းသည္ ဖြင့္ထားေသာသခ်ႋဳင္းတြင္းျဖစ္၏ (ေရာ၊ ၃ း ၁၃)။ သခ်ႋဳင္းတြင္းဖြင့္လွ်င္ အပုပ္အနံ႔သာထြက္ပါလိမ့္မည္။ ထိုနည္းတူလည္ေခ်ာင္းသည္ စိတ္ႏွလံုး၏ အဝျဖစ္၍ စိတ္ႏွလံုးမေကာင္းေသာ ေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းမွမေကာင္းေသာအရာသာ ထြက္တတ္သည္။
သခင္ေယ႐ႈက၊ ခံတြင္းမွထြက္ေသာအရာမူကား၊ ႏွလံုးထဲမွထြက္လာ၍၊ လူကိုညစ္ညဴးေစေသာ အရာျဖစ္၏။မေကာင္းေသာႀကံစည္ျခင္း၊လူ႔အသက္ကိုသတ္ျခင္း၊သူ႕မယားကိုျပစ္မွားျခင္း၊မိန္းမလြတ္ႏွင့္မွားယြင္းျခင္း၊ သူ႕ဥစၥာကိုခိုးျခင္း၊ မမွန္ေသာသက္ေသကိုခံျခင္း၊ သူ႕အသေရကိုဖ်က္ျခင္းအရာတို႔သည္ ႏွလံုးထဲက ထြက္လာ၍ လူကိုညစ္ညဴးေစေသာအရာျဖစ္ၾက၏။ (မ၊ ၁၅ း ၁၈-၁၉)။
အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ဟူသမွ်သည္ ကိုယ္ခႏၶာအားျဖင့္ လုပ္ရေသာ္လည္း ကိုယ္ခႏၶာကို ေစခိုင္းသူသည္ စိတ္ႏွလံုးျဖစ္သည္။ စိတ္ႏွလံုးသည္ ေကာင္းပါက ကိုယ္လက္အဂၤါမ်ားကလည္း အေကာင္းကိုသာ ျပဳလုပ္ၾက လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ငါသည္စိတ္ႏွလံုးကိုၾကည့္႐ႈေသာ ဘုရားျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္ (ေယရ၊ ၁၁ း ၂၀၊ ၁၇ း ၁၀၊ ဆာ၊ ၇ း ၉၊ ၁ရာ၊ ၁၆ း ၇)ထာဝရဘုရားသည္ လူ႔စိတ္ႏွလံုးကို စစ္ေဆးေသာအခါ လံုးဝမေကာင္းေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။
ေက်ာက္ကဲ့သို႔မာ၍ဘုရားအစားထိုး
စိတ္ႏွလံုးသစ္ကို ငါေပးမည္။ သေဘာသစ္ကို သြင္းထားမည္။ သင္တို႔ကိုယ္ခႏၶာထဲက ေက်ာက္ႏွလံုး ကို ႏႈတ္၍အသားႏွလံုးကို ေပးမည္(ေယဇ၊ ၃၆ း ၂၆)။
လူသည္ မိမိစိတ္ႏွလံုးေျပာင္းလဲဖို႔ႀကိဳးစားတတ္သည္။ ေျပာင္းလဲႏိုင္မည္ဟုလည္း ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က လူအထဲမွ ေက်ာက္ႏွလံုးကို ထုတ္ယူ၍ အသားႏွလံုးကို အစားထိုးမွသာရမည္ဟုဆိုသည္။ ထိုသို႔ အစားထိုးရန္ ဘုရားသခင္သာတတ္ႏိုင္သည္။ လူမတတ္ႏိုင္။ မိတ္ေဆြ၏ စိတ္ႏွလံုးကို ဘုရားသခင္က အားထိုးေပးဖို႔သေဘာတူပါသလား။
ဝိညာဥ္
ဘုရားသခင္သည္ တိရစၦာန္မ်ားကို ဝိညာဥ္မပါဘဲ ဖန္ဆင္းသည္။ သို႔ေသာ္ လူကိုဖန္ဆင္းေသာအခါ ဝိညာဥ္ထည့္ေပးထားသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဝိညာဥ္ရွိေသာသူသည္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ နံဝိညာဥ္ရွိေသာ သတၲဝါတိုင္း ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ဖို႔လိုသည္။ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားလည္း ဝိညာဥ္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကိုကိုးကြယ္ၾကသည္။ လူလည္း ဝိညာဥ္ရွိေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ ရမည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူသည္နံဝိညာဥ္ရွိေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ကို မကိုးကြယ္လွ်င္ တိရစၦာန္ျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြ သင္သည္လူျဖစ္ေစ၊ တိရစၦာန္ျဖစ္သေလာ။
ဝိညာဥ္ပိုင္းေသ
အာဒံႏွင့္ဧဝသည္ အစပိုင္း၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္မိႆဟာယ ဖြဲ႕ႏိုင္သည္။ ဝိညာဥ္ေရးရာအဆက္အသြယ္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္အျပစ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဆက္ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ ဘုရား၏ဝိညာဥ္ႏွင့္ လူ၏ဝိညာဥ္သည္ အဆက္မရွိေသာေၾကာင့္ ဝိညာဥ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၌ အေသျဖစ္သည္။ ဝိညာဥ္ပိုင္းေသျခင္းသည္ ကိုယ္ခႏၶာေသျခင္းႏွင့္မတူ။ ကိုယ္ခႏၶာေသလွ်င္ ခံစားလ်က္မရွိေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ ဝိညာဥ္သည္ ခံစားခ်က္ ရွိေသးသည္။ ခံစားခ်က္မရွိပါက ငရဲထဲ၌ ဒုကၡဆင္းရဲခံရတတ္မည္မဟုတ္။ ဝိညာဥ္ပိုင္းေသျခင္းသည္ ဘုရား ႏွင့္ အဆက္ျပတ္၍ဘုရား၏ အလိုေတာ္ နားမလည္ေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ုရားဆာငတ္
လူ၏ဝိညာဥ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ျပန္လည္ဆာငတ္ေနသည္။ သမင္ဒရယ္တို႔သည္ ေရစီးေသာေခ်ာင္း ကို ေတာင့္တသကဲ့သို႔ အကြ်ႏု္ပ္ဝိညာဥ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေတာင့္တပါသည္ဘုရား။ ငါ့ဝိညာဥ္သည္ ဘုရား သခင္တည္းဟူေသာ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားကိုငတ္လွ၏။ အဘယ္ကာလမွ ဘုရားသခင္အထံေတာ္သို႔ ေရာက္၍ မ်က္ႏွာျပရအံ့နည္း}} (ဆာ၊ ၄၂ း ၁-၅)
ေႏြေခါင္ေခါင္၌ ေတာထဲတြင္ စိမ့္စမ္းေရမ်ား ခမ္းေျခာက္၍ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၌သာ ေရရွိေတာ့သည္။ ထိုအခါ သမင္ဒရယ္တို႔သည္ ေရငတ္ေသာေၾကာင့္ ရန္သူကိုပင္ မမႈႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခ်ာင္းရွိရာသို႔ ေရေသာက္ဖို႔ ေရာက္ဖို႔ေရာက္တတ္သည္။ ေရမေသာက္ဘဲမေနႏိုင္ၾက။ ထိုနည္းတူ လူ၏ဝိညာဥ္သည္ ဘုရားသခင္ကိုသာ ငတ္လွသည္။
လူ၏ဝိညာဥ္သည္ ဘုရားသခင္ကိုငတ္ေသာေၾကာင့္ မၿငိမ္မဝပ္ရွိသည္။ ထိုအခါ စိတ္ႏွလံုးလည္း ၿငိမ္သက္ျခင္းမရွိ။ စိတ္ႏွလံုးမၿငိမ္သက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ၿငိမ္သက္ေစရန္အရက္၊ ဘိန္းျဖဴ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ဝတၲဳ၊ ကာတြန္း၊ အေပ်ာ္အပါး၊ ပြဲမ်ား၊ ေငြ၊ မိန္းမ၊ အားကစား၊ အလုပ္စသည္တို႔ျဖင့္ ရွာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာမ်ားသည္ ဆားေရေသာက္သကဲ့သို႔ ပို၍ဆာငတ္ေစသည္။ စစ္မွန္ေသာၿငိမ္သက္မႈမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြအပါအဝင္လူတိုင္း၏ ဝိညာဥ္သည္ ဘုရားကို ဆာငတ္လ်က္ရွိသည္။ အသက္မေသမွီ ဝိညာဥ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ေတြ႕ပါက ထာဝရအသက္ရမွာျဖစ္သည္။ ဝိညာဥ္သည္ မေသမွီဘုရားသခင္ႏွင့္ မေတြ႕ပါက ထာဝရအသက္ဆံုး႐ံႈးမွာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ၏ဝိညာဥ္သည္ မိတ္ေဆြမေသမွီ ထာဝရဘုရားႏွင့္ ေတြ႕ဖို႔ဆက္မိဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာျပလိုပါသည္။
သင္ခန္းစာ(၁၀)မွေမးခြန္းမ်ား
၁။ ဘုရားသခင္သည္ လူ၏ခႏၶာ၊ စိတ္၊ ဝိညာဥ္ဖန္ဆင္းစ၌ မည္ကဲ့သို႔ရွိသနည္း။
--------------------------------------------------------------
၂။ လူ၏ခႏၶာကိုယ္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ နံေစာ္၍ရိယြဲလ်က္ရွိၾကသနည္း။
--------------------------------------------------------------
၃။ မိတ္ေဆြသည္ ဘုရားအျမင္၌ က်န္းမာပါသေလာ။
--------------------------------------------------------------
၄။ အျပစ္၏အစသည္ အဘယ္ကျဖစ္သနည္း။
--------------------------------------------------------------
၅။ မည္သူ၏ စိတ္ႏွလံုး၌ အျပစ္စသနည္း။
--------------------------------------------------------------
၆။ လူ႔စိတ္သည္ အစဥ္မျပတ္မည္ကဲ့သို႔ရွိသနည္း။
--------------------------------------------------------------
၇။ လူကိုညစ္ညဴးေစေသာအရာသည္ မည္သည့္အရာမွ ထြက္သနည္း။
--------------------------------------------------------------
၈။ ေက်ာက္ကဲ့သို႔မာေသာ စိတ္အစား ဘုရားသခင္က မည္ကဲ့သို႔ေသာစိတ္ကို ေပးမည္နည္း။
--------------------------------------------------------------
၉။ ဝိညာဥ္ပိုင္းေသျခင္းသည္ မည္သူႏွင့္အဆက္ျပတ္ျခင္း ျဖစ္သနည္း။
--------------------------------------------------------------
၁၀။ လူ၏ဝိညာဥ္သည္ မည္သူ႕ကို ဆာငတ္သနည္း။
0 comments:
Post a Comment