လူသည္ ဘုရားသခင္ထံျပန္လည္ေရာက္ရွိဖို႔ရန္ ပညတ္ေတာ္က်င့္ဖို႔ခံယူထားၾကသည္။ ပညတ္ေတာ္ က်င့္မွသာေကာင္းကင္ႏိုင္ငံဝင္ႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ထားၾကသည္။ ထိုသို႔ ခံယူယံုၾကည္ျခင္းသည္ ပညတ္ေတာ္ ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပညတ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ က်မ္းစာ၌၊ ပညတ္က်မ္း ငါးက်မ္းရွိသည္။ ၄င္းတို႔မွာ ေမာေရွ႕ေရးထားေသာ ကမၻာဦးက်မ္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း၊ တရားေဟာရာက်မ္း တို႔ျဖစ္သည္။ ပညတ္ေတာ္ေပါင္းေျခာက္ရာ တစ္ဆယ့္သံုးခုရွိသည္။
သံုးပိုင္းပိုင္းႏိုင္
ပညတ္ေတာ္ကို သံုးပိုင္းပိုင္းႏိုင္သည္။ ၄င္းတို႔မွာ -
(က) ဝတ္ျပဳျခင္းဆိုင္ရာပညတ္ေတာ္
(ခ) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာပညတ္ေတာ္
(ဂ) ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းဆိုင္ရာပညတ္ေတာ္ တို႔ပါျဖစ္သည္။
ဘုရားသခင္ကဣသေရလမ်ားထံေပး
ပညတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္က ေပးထားသည္။ က်မ္းစာ၌၊ ထာဝရဘုရားသည္ ငါတို႔၏ ပညတ္တရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူ၏ဟုဆိုထားသည္ (ေဟရွာ၊ ၃၃ း ၂၂)။ ရွင္ယာကုပ္ကလည္း၊ ပညတ္တရား ကိုထားပိုင္ေသာသူ၊ စစ္ေၾကာစီရင္ပိုင္ေသာ သူတပါးတည္းရွိေတာ္မူ၏ ဟုဆိုထားသည္ (ယာ၊ ၄ း ၁၂)။ ထိုတပါးတည္းေသာ သူသည္ ထာဝရဘုရားပင္ျဖစ္သည္။ ထာဝရဘုရားသည္ ပညတ္တရားကို ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားထံ၌သာ ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔တပါး အမ်ိဳးသားမ်ား ကပသတ္တရားသည္ မိမိတို႔ႏွင့္ဆိုင္သည္ဟုထင္ေနၾကသည္။ က်မ္းစာက၊ သာသနာပ လူတို႔သည္ ပညတ္တရားကိုမသိဘဲ ကိုယ္အလိုအေလ်ာက္ တရားေတာ္ကို က်င့္ေသာအခါ ... ဟုဆိုသည္ (ေရာ၊ ၂ း ၁၄) (အဂၤလိပ္က်မ္းစာ၌၊ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္ကို၊ တပါးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ပညတ္တရားမရွိ ဟုဆိုထားသည္)။ သို႔ေသာ္ သာသနာပ (သို႔) တပါးအမ်ိဳးသာမ်ားသည္ ပညတ္ေတာ္ကို လိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတတ္ ၾကသည္။ ရွင္ေပါလုကလည္း တပါးအမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ပညတ္ေတာ္ႏွင့္မဆိုင္ေၾကာင္းကို ဤသို႔ေရးသားသည္။ ]]ထိုအခါသင္တို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ကိုမသိ၊ ဣသေရလအေပါင္းအသင္း၌မဝင္၊ ဂတိေတာ္ပါေသာ ပဋိညာဥ္ တရားတို႔ႏွင့္မဆိုင္၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမရွိ၊ ေလာက၌ဘုရားမဲ့ေနၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေအာက္ေမ့ၾကေလာ့။ ဟူ၍ျဖစ္သည္ (ဧ၊ ၂ း ၁၂) ထို႔ေၾကာင့္ပညတ္ေတာ္သည္ တပါးအမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္မဆိုင္ ဣသေရလလူမ်ား ႏွင့္သာဆိုင္သည္။
မလိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္
လူသည္ ပညတ္ေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္မည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း မလိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ။ သခင္ေယ႐ႈက ေမာေရွသည္ ပညတ္တရားကို သင္တို႔အား ေမးသည္မဟုတ္ေလာ။ ထိုတရားကို သင္တို႔တြင္ တစံုတေယာက္ မွ်မက်င့္ဟုဆိုသည္ (ေယာ၊ ၇ း ၁၉) ရွင္ေပါလုကလည္း ေကာင္းေသာအက်င့္ကိုက်င့္ေသာသူမရွိ။ တေယာက္မွ်မရွိ။ ဟုဆိုထားသည္။ (ေရာ၊ ၃ း ၁၂)ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္ေတာ္လိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ေသာ သူကေယာက္မွ်မရွိ။
မေျဖာင့္မတ္ႏိုင္
ပညတ္ေတာ္လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္းအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းမရွိႏိုင္ေၾကာင္းကို ေအာက္ပါက်မ္းခ်က္မ်ား အားျဖင့္ သိရသည္။
ထိုသို႔ပညတ္တရားသည္ ဒုစ႐ိုက္အျပစ္ကို ထင္ရွားေစသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညတ္တရား၏ အက်င့္ အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ အဘယ္သူမွ် ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ မေရာက္ရာ (ေရာ၊ ၃ း ၂၀) လူသည္ ပညတ္တရား၏ အက်င့္အားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔မေရာက္ (ဂလာ၊ ၂ း ၁၅) ပညတ္တရားကို အမွီျပဳ၍ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ေရာက္ႏိုင္လွ်င္ ခရစ္ေတာ္သည္ အခ်ည္းအႏွီးအေသခံေတာ္မူၿပီ (ဂလာ၊ ၂ း ၂၁)။
က်ိန္ျခင္းခံရမည္
ပညတ္ေတာ္၏ သေဘာတရားနားမလည္ေသာ သူမ်ားက ပညတ္ေတာ္လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ရန္ အျပင္းအထန္ ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ပညတ္ေတာ္သည္ လူကိုက်ိန္ျခင္းခံေစေၾကာင္း မသိၾက။ က်မ္းစာက၊ ပညတ္တရားအလံုးစံုကို ေစာင့္ေရွာက္သည္တြင္၊ တစ္စံုတစ္ခု၌ မွားမိလွ်င္ ပညတ္တရားအလံုးစံုကို လြန္က်ဴး ေသာအျပစ္ရွိ၏ ဟုဆိုထားသည္ (ယာ၊ ၂ း ၁၀) ထို႔အျပင္၊ ပညတ္တရား၏ အက်င့္ကိုအမွီျပဳေသာသူရွိသမွ်တို႔သည္ အက်ိန္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ပညတိၲက်မ္းစာပါသမွ် စကားတို႔ကို အၿမဲမက်င့္ ေသာသူတိုင္း က်ိန္ေတာ္မူျခင္းကို ခံေစသတည္းဟု က်မ္းစာလာ၏ဟုပါရွိသည္ (ဂလာ၊ ၃ း၁၀)။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္တရားကို လိုက္ေလွ်ာက္ရာတြင္ ပညတ္တရားအားလံုးကို တခုမက်န္လိုက္ေလွ်ာက္၍၊ ေန႔တိုင္း အဆက္ မျပတ္လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔လိုသည္။ သို႔ေသာ္ ပညတ္တရားအားလံုးကို ေန႔တိုင္း လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္တရားသည္ လူကိုက်ိန္ျခင္းခံေစသည္။
လူကိုသတ္သည္
လူတိုင္းကပညတ္တရားသည္ အသက္ရွင္ေစေသာ အရာဟုထင္မွတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ပညတ္တရား သည္ လူကိုအသက္မရွင္ေစဘဲ လူကိုသတ္ေသာအရာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္ေပါလုက ပညတ္တရားမရွိလွ်င္၊ အျပစ္တရားေသ၏။ အထက္ပညတ္တရားမရွိသျဖင့္ ငါသည္ အသက္ရွင္၏။ ပညတ္တရားေပၚေသာအခါ အျပစ္တရားသည္ ရွင္ျပန္၏။ ငါလည္းေသ၏။ အသက္ရွင္ျခင္းနွင့္ဆိုင္ေသာ ပညတ္တရားသည္ ေသျခင္းႏွင့္ ဆိုင္သည္ကို ငါေတြ႕၏ အျပစ္တရားသည္ ပညတ္တရားအားျဖင့္ အခြင့္ရလွ်င္ ငါ့ကိုလွည့္ျဖား၍ ထိုတရားအားျဖင့္ ငါ့ကိုသတ္ေလ၏။ဟုဆိုထားသည္ (ေရာ၊ ၇ း ၈-၁၁)ဆိုလိုသည္မွာ ပညတ္တရားေၾကာင့္ အျပစ္တရားသည္ ရွင္၍ ငါ့ကိုသတ္၍ ေသေစသည္။ ပညတ္တရားမရွိလွ်င္ အျပစ္တရားသည္ ေသ၍ ငါသည္ အသက္ရွင္သည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္တရားသည္ လူကို အသက္ရွင္ေစသည္မဟုတ္ဘဲ ေသေစေၾကာင္းကို ေတြ႕ရသည္။
အျပစ္သိရန္
သို႔ျဖစ္လွ်င္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းလည္း မေပးႏိုင္သည္သာမက က်ိန္ျခင္းႏွင့္ေသျခင္းကိုျဖစ္ေစတတ္ေသာ ပညတ္တရားကို၊ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေပးေသးသနည္း။ လူသည္ မိမိအျပစ္ကို နားမလည္ႏိုင္။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ လူေကာင္းအျပစ္မရွိဟု ထင္တတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ၏အျပစ္ကို ေဖာ္ျပဖို႔ရန္ ပညတ္တရား ကိုေပးသည္။ က်မ္းစာ၌၊ ထိုသို႔ ပညတ္တရားသည္ အျပစ္ကို ထင္ရွားေစသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညတ္တရား ၏ အက်င့္အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ အဘယ္သူမွ် ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔မေရာက္ႏိုင္ရာဟုဆိုသည္ (ေရာ၊ ၃ း ၂၀) ထို႔အျပင္၊ ပညတ္တရားအားျဖင့္သာ အျပစ္သေဘာကိုငါသိရ၏။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား ေလာဘစိတ္မရွိႏွင့္ဟု ပညတ္တရားမဆိုလွ်င္၊ ေလာဘသေဘာကိုငါမသိ (ေရာ၊ ၇ း ၇) ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္တရား၏ အလုပ္တာဝန္မွာ လူမ်ားမိမိတို႔၏ အျပစ္ကို သိေစဖို႔ရန္ျဖစ္သည္။ငါတို႔ပို႔ေဆာင္၍၊ ငါတို႔၏ အသိန္းျဖစ္သတည္း (ဂလာ၊ ၃ း ၂၄)ဟုဆိုထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္ တရားသည္ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ေရာက္ေစျခင္းငွာ အေထာက္အကူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ပညတ္တရားကိုသာ အားကိုးလွ်င္ ေသျခင္းကိုသာျဖစ္ေစသည္။
သင္ခန္းစာ(၁၁)မွေမးခြန္းမ်ား
၁။ ပညတၲိက်မ္းစာကို ေဖာ္ျပပါ။
--------------------------------------------------------------
၂။ ပညတ္တရားသည္ မည္သူမ်ားထံေပးသနည္း။
--------------------------------------------------------------
၃။ တပါးအမ်ိဳးသားမ်ားထံ ပညတ္ေပးပါသလား။
--------------------------------------------------------------
၄။ ပညတ္တရားလိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္သူရွိပါသလား။
--------------------------------------------------------------
၅။ ပညတ္တရားအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ႏိုင္ပါသလား။
--------------------------------------------------------------
၆။ ပညတ္တရားမလိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္လွ်င္ မည္သို႔ခံရမည္နည္း။
--------------------------------------------------------------
၇။ ပညတ္တရားသည္ လူကိုရွင္ေစသေလာ၊ ေသေစသေလာ။
--------------------------------------------------------------
၈။ ပညတ္တရားသည္ ဘယ္အရာကိုသိေစသနည္း။
--------------------------------------------------------------
၉။ ပညတ္တရားသည္ ငါတို႔ကို မည္သူ႕ထံသို႔ ပို႔ေဆာင္သနည္း။
--------------------------------------------------------------
၁၀။ မိတ္ေဆြ၊ ပညတ္တရားကို လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားဘူးပါသလား။
--------------------------------------------------------------
0 comments:
Post a Comment